Nadciśnienie tętnicze
Nadciśnienie tętnicze
To choroba powszechna, w Polsce cierpi na nią ponad 8 milionów ludzi. Około połowa, czyli 4 miliony w ogóle nie wie o swojej chorobie. Tylko 2 miliony leczy się, zaś zaledwie około jednego miliona leczy się skutecznie. Nadciśnienie tętnicze jest chorobą początkowo „skrytą”, może nie dawać żadnych objawów, ale nieustannie uszkadza naczynia krwionośne (tętnice) i narządy wewnętrzne.
Najgroźniejsze powikłania wieloletniego nadciśnienia tętniczego to:
- zawał serca,
- udar mózgu (zwykle krwotoczny, czyli tzw. wylew),
- przyspieszenie miażdżycy tętnic,
- tętniak aorty,
- niewydolność nerek.
Nadciśnienie tętnicze rozpoznajemy jeśli u dorosłej osoby ciśnienie tętnicze krwi wynosi lub przekracza 140/90 mm Hg. Zwykle jest tzw. nadciśnienie pierwotne, zwane też samoistnym. Leczenie powinno obniżyć ciśnienie krwi poniżej tej wartości. Najbardziej pożądane ciśnienie zawiera się pomiędzy 120/70 mmHg a 130/80 mmHg. Obecnie w leczeniu farmakologicznym preferuje się preparaty tzw. złożone od momentu rozpoczęcia leczenia np. inhibitor konwertazy angiotensyny lub sartan + antagonista wapnia lub lek moczopędny (np. ramipril + amlodypina, lub telmisartan + indapamid lub peryndopril + hydrochlorotiazyd, itp.).